بر خلاف تصور رایج عموم که می پندارند تولد صنعت خودروسازی در ایران با خرید خط تولید تالبوت آغاز شده است اما سابقه آن به خیلی پیش تر برمی گردد، در سال 1319 اولین جرقه های این صنعت با ساخت بدنه کامیون آغاز گردید و در سال 1332، فیات ایران، اولین تولید کننده خودرو سواری ایران تاسیس شد. شرکت جیپ ایران، پارس خودرو کنونی نیز در سال 1339 و نهایتا در سال 1341، ایران ناسیونال، ایران خودرو کنونی با سرمایه حدود 10 میلیون تومان متولد می گردد.

و اما پس از گذر از آن پیشینه بهتر است به زمان حال و موضوع اصلی برگردیم، پس از گذر از آن پیشینه و طی فراز و نشیب های بسیار و به واسطه بستن درهای کشور به روی خودروسازان خارجی، خودروسازان و مونتاژکاران داخلی در نهایت آسودگی خیال، فرصت را مناسب یافتند تا حسابی اسب مراد را بتازانند و طی چند دوره‌ی گذشته از هیچ لطفی در حق مشتریان خود مضایقه نکردند، از آتش گرفتن خودروهای صفر تحویلی تا حذف آپشن های مختلف و گران کردن چندین دوره ای قیمت، کاهش کاملا محسوس کیفیت و از این قبیل داستانها تا بخواهی سر مشتری بیچاره خالی کردند و هیچ کس هم نبود که بگوید آخر کجای دنیا با مشتری چنین رفتار می کنند؟ گویی اصطلاح مشتری پادشاه است در نزد اینان، مشتری خر است معنی می شود!
خودرو ساز می آمد در رسانه ملی و زل میزد در چشمان مخاطب که ما در تولید فولان خودرو خودکفا شدیم، فولان خودرو کاملا ملی است و از این قبیل داستانها، آن وقت هر بار که ارز 100 تومان بالا می رفت، از 100 هزار تا 1 میلیون تومان روی قیمت خودرو می گذاشت. هنوز فراموش نکردیم که بابت کیفیت افسانه ای پراید جلوی پلاک کردن خودروهای جدید را گرفتند و بعد هم معلوم نشد که چه شد که دوباره با سلام و صلوات همه پراید ها پلاک شدند، مگر کیفیتش فرقی کرد؟

آن وقایع گذاشت و از آنجایی که دائما یکسان نباشد حال دوران، کمپینی مردمی راه افتاد تا جلوی تاخت و تاز همه جانبه این قشر سرمایه دار را بگیرد.

محمدرضا نعمت زاده، وزیر صنعت،معدن وتجارت دولت “تدبیر و امید” در سخنان اخیر خویش در این باره گفت:

جناب  وزیر گویا فراموش کرده اند که وزیر دولت منتخب ملت هستند، به جای طرفداری از حقوق ملت، آنان را ضد انقلاب می خوانند؟! آیا شایسته نیست ایشان به عنوان وزیر صنعت در پی راهکاری برای افزایش کیفیت و کاهش قیمت خودروهای داخلی باشند؟ قضیه آنچنان هویدا است که وزیر برای دفاع  از خودروسازان داخلی هیچ در چنته ندارد و لباس مرجعیت به تن کرده و فعل حرام و گناه را تعیین میکند و با چشم غره و تشر جانب مظلوم تاخته و به وی انگ ضدانقلابی می زند!

باید بگویم که فعل گناه و حرام، بازی با جان مردم است، آن هم زمانی که بیشترین آمار مرگ و میرِ غیر طبیعی مربوط به تلفات جاده ای است! آیا خوردن نان کهنه شده دهه 90 خودروسازان اروپایی و آسیایی آنهم به نرخ روز با دلار سه هزار و خورده ای گناه نیست؟!

از نظر آقای وزیر مقصر واقعی قضایای پیش آمده، نه خودروسازان، بلکه مردم هستند که توهین به شعور خود را نپذیرفته و در پی کالای با کیفیت هستند! مگر انقلاب توسط خودروسازان صورت گرفته که حالا مردم به خاطر ایستادگی در مقابل آنها ضدانقلاب لقب می گیرند؟! از نظر ایشان انباشت بیش از 80 هزار خودرو در یکی از انبارهای خودروساز داخلی امری عادی تلقی می شود.

آقای وزیر با تاکید بر اینکه قیمت خودروهای داخلی پایین نمی آید ادامه میدهد که افزایش ندادن قیمت خودرو از جانب خودرو سازان به معنای کاهش قیمت است! خب آقای وزیر وقتی دولت محترمه اعلام می کند که تورم کاهش یافته است، و نرخ ارز هم که تثبیت شده، حالا این لطف خودرو سازان که منت بر سر چاکران خود گذاشته و در شرایط ثابت، قیمت خودرو را افزایش نداده اند، کجای دلمان بگذاریم؟ سخن از شرایط فعلی به میان آوردید؟ دقیقا کدام شرایط فعلی؟ چرا خیلی وقت است این شرایط “فعلی” تمام نمی شود؟

چرا زمانی که پراید از 8 میلیون تومان به 20 میلیون تومان رسید کسی حرفی از خیانت به انقلاب نزد؟ چرا زمانی که قیمتها به یکباره بیش از دو برابر افزایش یافت و کیفیت، بیشتر از نصف کاهش یافت، کسی شرایط حساس کنونی را در نظر نگرفت؟

و اما یک پرسش، این چه صنعت ملی است که قطعات آن توسط تولید کنندگان چینی تامین می شود؟!

انتظار می رود مسئولین دولت که خود را متولیان تدبیر میدانند نسبت به این موضوع واکنش شایسته ای نشان دهند و به جای خط و نشان کشیدن برای مردم، به فکر چاره باشند.

پیش از این هم وزیر دفاع در برنامه زنده تلویزیون در مقابل پرسش مجری پیرامون تفاوت های فاحش صنعت خودرو سازی و نظامی ایران بدین گونه پاسخ داد که اهمیت صنعت نظامی بدین دلیل است که مربوط به امنیت ملی است و خودروسازی نهایتش بازی با جان مردم است، بی هیچ توضیح اضافی، شما این سخنان را چه برداشت می کنید؟

پی‌نوشت:

فروش آغاز یک مسیر است که طی آن تجربه های بسیار کسب می شود، یا توبه می کنی که اگر باد کلاهت را به جانب آن فروشنده برد، بی خیالش شوی و بر زخم کهنه نمک نپاشی یا اینکه شیرین ترین تجربه عمرت می شود و به تعهد فروشنده ات می بالی که وی گرگی در لباس میش نبوده و باز هم به وی مراجعه میکنی، انصافا در طی بازه های دشوار زمانی مردم ایران حمایت خوب خویش از صنعت داخلی را نشان دادند و همواره حامی آن بودند و بعضا با قیمت بالاتر و کیفیت پایین تر آنها هم ساختند ولی هیچ کس این تلاش آنان را قدر ندانست، آقا زاده ها با دلال بازی اجناس مزخرف چینی را وارد کشور کردند و به 10 برابر قیمت فروختند و صنعت را فلج کردند، هیچ کسی بهشان نگفت بالای چشمتان ابرو است، در عوض به مردم تاختند که چرا جنس ایرانی نمی خرید؟ کیفیت اجناس روزبروز پایین امد و در عوض قیمتش به صورت روز افزون بالاتر رفت و هیچ کس به سرمایه داران محترم نگفت که چرا کیفیت پایین آمده، در عوض ابرو بالا انداختند و با لحنی ارباب رعیتی به ملت تشر زدند که چرا خریدتان کم شده؟ آیا وقت آن نشده که به این بازی ها خاتمه بدهیم؟!

سه شنبه 10 شهریور 1394