زیرپوست زیباترین دانشگاه ایران – نگین باقری
دانشگاه سیستان وبلوچستان به زیباترین دانشگاه ایران معروف است. شاید این ویژگی در شهری آب و هوای کویری و تصورات کلیشه ای ما از این استان متفاوت باشد. اما هم اکنون سرانه فضای سبز در دانشگاه سیستان و بلوچستان 35 مترمربع برای هر نفر است. این دانشگاه دارای زیباترین پردیس ، شامل 5 پارک اصلی  با غرفه ها و رستوران های مختلف و بیش از 20 بوستان مطالعه است. در سال 1390 مجری شبکه آی تی ان در گزارشی دانشگاه سیستان و بلوچستان را زیباترین دانشگاه ایران دانست.

دانشگاه سیستان و بلوچستان به خاطر باغ و باغچه های سر سبزش معروف شده است اما زیر پوست این دانشگاه همه چیز گل و بلبل نیست. زیر پوست این دانشگاه از تجمع اعتراضاتی در هشت سال گذشته خبر می دهد که به گفته برخی دانشجویان کمتر به گوش همه رسیده است. محدودیت ها در دانشگاه سیستان و بلوچستان به گونه ای بوده است که از سال 87 تا 88 انجمن های اسلامی یکی یکی شبانه تخلیه شدند. تفکیک جنسیتی  از مهر 89باعث شد که محوطه دانشگاه هم بین دخترها و پسرها تقسیم شود. از ساعت 8 شب به بعد محوطه دانشکده ادبیات در اختیار دانشجویان دختر و محوطه دانشکده های مهندسی و علوم  به صورت کامل در اختیار دانشجویان پسر قرار گرفت. یکی از رفتارهای معمول کمیته انضباطی این دانشگاه تماس گرفتن با خانواده دانشجو در ساعات پایانی شب بوده است. گزارش های دانشجویان این دانشگاه حاکی از آن است که از سال 88 تا به حل 23 دانشجو با حمک تعلیق از تحصیل مواجه شدند. تعداد نشریات توقیف شده نیز با تعداد تشکل های تعلیق شده در 10 سل گذشته برابری می کند.

چوب دانشگاه بر سر دانشجو – بهنام براهویی نوخط
داستان محکمه در دانشگاه سیستان داستان غمناکی است. در 8 سال گذشته کمتر فعال دانشجویی مستقلی بوده که از گزند احضار و حکنم انضباطی در امان بماند. گفته می شود کمیته انضباطی دانشجویان شبکه ای از رابطان را از بین افرادی که مشکلات انضباطی داشتند ایجاد کرده بود تا با استفاده از آنان بتواند فضای دانشگاه را رصد کند. اغلب این رابطین افرادی بودند که موارد انضباطی داشتند. یکی از روش های معمول منفعل کردن فعالان نشریات و دانشجویی صدور حکم انضباطی بود تا دانشجویان نسبت به فعالیت هایشان ابراز ندامت کنند. در برخی موارد دانشجویان تنها با ابراز ندامت از فعالیت ها و با تعهد به انجم ندادن هیچ گونه فعالیت صنفی و سیاسی توانستند به تحصیل خود ادامه دهند.
احضار دانشجو از سوی کمیته انضباطی و تماس با خانواده دانشجویان یکی دیگر از راه های تنبیه دانشجویان شده بود. در مواردی هم صدور حکم انضباطی را در ساعات پایانی شب از طریق تلفن به خانواده ها اطلاع داده بودند که این موضوع باعث ایجاد مشکلات زیادی برای این افراد می شد. اما یکی از موارد تخلفی که مسوولان دانشگاه مرتکب شده بودند درباره یک دانشجو بود که یک بار در حکم قطعی کمیته انضباطی دانشگاه به بند 12 یعنی دو ونیم سال تحصیلی با احتساب سنوات محکوم شده بود اما بر خلاف روال قانونی بار دیگر محکومیت بند 16، تعلیق 4 نیم سال تحصیلی با احتساب سنوات برای وی صادر شد و از سوی کمیته انضباطی مرکز نیز تایید شد. درگیری لفظی و فیزیکی، جنجال و.. از سوی نیروهای خارج و داخل دانشگاه خاطره بدی برای دانشجویان شده است. خاطره مشترک دانشجوین آسیب دیده از این حوادث به سال های 87 و 89 بر می گردد. در سال 87 دانشجویی که دارای سابقه فعالیت فرهنگی یا سیاسی نبوده است با فردی خارج از دانشگاه دچر درگیری لفظی و شخصی می شود. آن فرد گروهی را برای کتک زدن دانشجو جمع کرده و از درب اصلی وارد دانشگاه می شود و پس از یافتن او، وی را مورد ضرب و شتم قرار می دهند. دانشجویان هنوز نمی دانند مسوولان تامنیت دانشگاه با چه اجازه ای آن افراد را به داخل محیط دانشگاه راه داده اند. پس از این موضوع دانشجویان دست به تجمعی زدند که ماحصل آن یک بیانیه با امضای شورای تحصن کنندگان بود. از مطالبات این بیانیه برخورد با افراد ضارب و برکناری مسوولان کمیته انضباطی و حراست بود که نتوانسته بودند به درستی به مسوولیت شان عمل کنند.
هر چند رییس وقت دانشگاه در جمع تجمع کنندگان قول داده بود که این مطالبات را برآورده خواهد کرد چند ماه بعد از آن برای 8 نفر از فعالان دانشجویی حاضر در تحصن محکومیت بند های 10 و 12 صادر کردند. یک نفر از این دانشجویان به نام علی باقری که پس از قطعی شدن حکم محکومیت از تحصیل برای جمع آوری وسایل شخصی اش به خوابگاه مراجعه کرده بود، مضروب و سپس تحویل کلانتری داده شد و دانشگاه به جرم سرقت اموال دانشگاه از وی شکایت کرد. اتهامی که قاضی پرونده حکم به برائت وی داد.
در سال 89 هم یکی از فعالان دانشجویی به نام شهریار حسین بر بدون هیچ گونه پیشینه اختلاف شخصی از سوی چند نفر ناشناس در محوطه دانشگاه مورد ضربو شتم قرار گرفت.
برخی دیگر از موارد صدور حکم انضباطی در چند سال اخیر نیز به شرح زیر است:
تعلیق و محرومیت از تحصیل حداقل 11 نفر از فعالان دانشجویی و ممانعت از ورود آنان
به خاطر عضویت در ستاد انتخاباتی کاندیداهای مورد تایید شورای نگهبان درمهر 88
احکام محرومیت از تحصیل برای دو نفر از فعالان دانشجویی و ممنوع الورود شدن آنها در آذر 88
حکم محرومیت از تحصیل برای سه نفر از فعالان نشریات دانشجویی درخرداد 89
حکم محرومیت ز تحصیل برای حداقل 10 نفر از فعالان دانشجویی به علت حضور در تجمع صنفی در بهار 91

آه تشکل های دانشگاه – امیر باقری
با وجود همه محدودیت های اعمال شده بر تشکل های دانشجویی و شرایط پیچیده استان سیستان، تشکل های دانشجویی دانشگاه در این سال ها فعالیت چشمگیری داشته اند. حتی اگر همواره به دلیل فاصله زیاد از مرکز کشور این فعالیت ها کمتر در رسانه ها انعکاس پیدا کرده باشد.در 8 سال اخیر بسته شدن فضای سیاسی به دیگر محدودیت های این دانشگاه اضافه شد. در این سال ها شورای سنفی منحل شده بود و بسیج، جامعه اسلامی و انجمن اسلامی ( که خود متشکل از انجمن های اسلامی سه دانشکده مهندسی، ادبیات و اقتصاد بود) سه تشکل عمده دانشگاه را تشکیل می دادند. در حالی که شورای صنفی کماکان معلق بود تشکل ها و کانون هایی در موازات خواسته های مسوولان داشنگاه یکی پس از دیگری تاسیس شد. انجمنی که داعیه بازپس گیری نام انجمن اسلامی را داشت! در سال 86 هم کانون کفا وارد گود رقابت با انجمن اسلامی شد.
اما سرانجام پس از سالها  و در بهار 87 انتخابات شورای صنفی برگزار شد. با این حالاین شورا هم عمر کوتاهی داشت و در مهر 87 با استعفای دسته جمعی اعضا در اعتراض به عملکرد کسوولان دانشگاه منحل شد.
در بهمن 87 انجمن اسلامی دانشکده ادبیات که زیر مجموعه تحکیم وحدت، طیف علامه بود منحل شد. در سال 88دفتر مرکزی انجمن اسلامی دانشکده مهندسی به آتش کسیده شد و دفاتر انجمن های ادبیات و اقتصاد نیز تخلیه شدند.
انجمن اسلامی مهندسی وادبیات هم منحل شدند و به این ترتیب پس از ده ها سال فعالیت ، قطار انجمن اسلامی از حرکت بازایستاد.
مجله نیمکت شماره 31

پی‌نوشت:
خوانندگان عزیز دقت داشته باشید که در مورد 100 سال پیش یا حتی زمان طاغوت صحبت نمی‌کنیم، تمام این وقایع در همین حال حاضر و بیخ گوشمان دارد روی داده است.
تصاویر برگرفته از ویکی پدیا هستند.

پنجشنبه 24 مهر 1394