معمولا آنچه نوید خزانی دیگر را می‌دهد بارش برف زیبا است، حال بگذریم که یک ماه پیش در شبی به بلندای سال دور هم جمع شدیم و جوجه‌ها را شمردیم و نوید آمدن ننه سرما و زمستان را دادیم.
شهر زیرزمینی نوش‌آباد
عنوان شهر زیرزمینی واژه‌ای است که نامش هم انسان را به شگفتی وا می‌دارد چه رسد به دیدنش، شوق دیدار از این شهر به حدی بود که 7 صبح از شیراز به راه افتادم و به امید دیدن آن در مسیر بازگشت به قزوین، بدون فوت وقت و توقف بیجا، به نوش آباد در حوالی کاشان رسیدم.
آیا علی اکبر دهخدا همان علامه دهخدا است؟
یکی از لایحه‌های مصوب در جلسه علنی شورای اسلامی شهر قزوین مورخه 95/10/7، تملک یک پلاک تجاری به مساحت 3.9 مترمربع در حوالی منطقه شیخ آباد و شیرین آباد قزوین،موقوفه مرحوم علی اکبر دهخدا، به مبلغ حدودی 18میلیون و دویست هزار تومان به دست شهرداری جهت تخریب و تعریض معبر بود که متاسفانه اطلاعات بیشتری از این بنا ارائه نشد.
مرثیه ای بر عاقبت آزادی خواهی
در 25 کیلومتری شرق قزوین، حوالی حصار خروان بنایی با گنبدی لاجوردی خودنمایی می‌کند، درب آن بسته است و هیچ نشانه‌ای از هویت شخصیت خفته در آن بنا وجود ندارد، باید دست به دامان افراد محلی شوی تا بگویند اینجا امامزاده بی‌غیرت است و ادله‌شان بر این نام شگرف، قتل پدر توسط پسر است.
کودکان مهمترین قربانیان زندگی ماشینی جامعه ما هستند!
کمی بیشتر که نگاه به اطراف بیاندازیم، آنها را خواهیم دید، کودکان! کلیدی‌ترین مهره آینده نوع بشر و گاه یادمان می‌رود که همه چیز به آنان بستگی دارد، حیات و تمدن، محیط زیست، اخلاق، فرهنگ و هر چیزی که آدمی با آن در ارتباط است، خودمان کودکان دیروز بودیم که امروزمان را عوامل متعددی شکل داد و حال موضوعی که انسان، امروزه باید بدان بیاندیشد این است که براستی چه میراثی از خود به یادگار خواهد گذاشت؟
سلام دنیا!
به وردپرس خوش آمدید. این نخستین نوشته‌‌ی شماست. می‌توانید ویرایش یا پاکش کنید و پس از آن وبلاگ نویسی را آغاز کنید!
بیش و پیش از هر چیز، متعهد باشید!
مسیرهای پیش رویم قطعا گام هایی استوار می‌طلبند و گزند خارهای مغیلان از آنچه تصور میکرده‌ام سوزناک ترند، اما تنها آینده‌ای که متصور شده‌ام مشوق من در ادامه این راه هستند. امروز اتفاقا با تعهدنامه کارآفرینی برخورد کردم و اگر می‌خواهید بدانید چیست می‌توانید به بیایید ما هم متعهد شویم، تعهدنامه، بیایید با هم متعهد شویم مراجعه کنید.
200 دقیقه میان زمین و آسمان، روایتی ناگفته از تله سیژ
در بازهم نوشدارو پس از مرگ سهراب چند نکته درباره تله سیژ قزوین نوشتم و در خلال آن به حادثه روز افتتاح این مجموعه تفریحی اشاره کردم، حال برای اولین بار به بیان ناگفته‌ها از زبان مهدی معتمد، یکی از عکاسان گرفتار در حادثه افتتاح می‌پردازم:
باز هم نوشدارو پس از مرگ سهراب
داستان کهنه و تکراری است، گویی به سرنوشت ما گره خورده است که هر بار نوشدارو پس از مرگ سهراب برسد و گویی قصد عبرت گرفتن نداریم، معلم دهر دگر خودش هم طاقت از کف داده که مگر می‌شود که از چنین پیشینه‌ی دور و درازی همچنان عبرت نگرفت؟!
خبر کوتاه بود اما تکان دهنده، دو نفر هنگام استفاده از تله سیژ کامان-زرشک سقوط کردند! همین بهانه‌ای شد تا بار دیگر توجه افکار عمومی و بخصوص آنهایی که باید توجه‌شان همواره به این موارد معطوف باشد و نیست، جلب این مجموعه شود. همیشه باید داستان به مرگ سهرابی ختم شود تا یاد بگیریم شنوا و بینا باشیم؟
خبر کوتاه بود اما تکان دهنده، دو نفر هنگام استفاده از تله سیژ کامان-زرشک سقوط کردند! همین بهانه‌ای شد تا بار دیگر توجه افکار عمومی و بخصوص آنهایی که باید توجه‌شان همواره به این موارد معطوف باشد و نیست، جلب این مجموعه شود. همیشه باید داستان به مرگ سهرابی ختم شود تا یاد بگیریم شنوا و بینا باشیم؟
بدیهیات
امروزه خیلی چیزها دیگر جزو بدیهیات محسوب می‌شوند، مثلا لازم نیست به کسی توضیح دهید که خیار سبز است، هر چند شاید در روزگار گذشته همین مسائل کوچک نه تنها بدیهی نبوده بلکه جزو عجایب هم محسوب می‌شده، مثلا الان گرد بودن زمین چیز شگفت آوری برای کسی محسوب نمی‌شود ( هرچند که اهل فن همین را جزو یکی از شاهکارها و پر از رموز ناشناخته می دانند) ولی روزگاری بوده که بابت ادعای همین مورد سری تا پای دار رفت!